Merhaba arkadaşlar, buradan artık size bir ortaokul öğrencisi olarak değil bir lise öğrencisi olarak sesleniyorum. Atalarımızın bir sözü vardır: Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Galiba biz liseye başlayınca biraz öyle oldu. Eskiden günlerce konuştuğumuz insanların şimdi yüzünü görmez olduk. Köyde en fazla arkadaşlarla okulda buluşabiliyoruz. Kışın o da mümkün olmuyor. Evet, aslında telefon da bir yöntem ama bana göre yüz yüze görüşmek kadar iyi değil. Zaten bu “Korona Günleri”nde görüşmek de pek mümkün olmuyor. Bazı arkadaşlarımı bazen görüyorum ama bazılarını 8. sınıftan ayrılıklarından ta bu zamana kadar hiç görmedim. Onları çok özledim. Yeni okullara gittik, kimimiz hedeflerini gerçekleştirirken kimimiz gerçekleştiremedi. Olsun, daha hayal ettiğimiz bir çok hedef var. İnşallah bunları gerçekleştiririz. Tabii öğretmenlerimizi unutmamak gerekiyor, onlar sayesine buralara kadar gedik. Küçüklükten ta bu zamana kadar bizler en iyi yere gelelim diye uğraşan öğretmenlerime buradan teşekkür ediyorum ve ellerinden öpüyorum. İyi ki varsınız.
Hatice Türkmen
Hatice çok güzel yazmışsın ve de bi o kadar haklısın
YanıtlaSilTeşekkür ederim
YanıtlaSilEmeğinize sağlık
YanıtlaSil